Parto 4
12. Eŭropaj Kontaktoj (Daŭrigo)
En Johanesburgo mi havis iam eĉ kvar baratajn oficistojn, kiuj eble pli similis miajn filojn ol oficistojn. Sed eĉ ĉi tiuj ne sufiĉis por mia laboro. Estis neeble fari sen tajpilo, kion, inter ni, se entute, nur mi sciis. Mi instruis ĝin al du el la oficistoj, sed ili neniam atingis la markon pro sia malbona angla. Kaj tiam unu el ĉi tiuj mi volis trejni kiel libroteniston. Mi ne povis preni iun el Natalo, ĉar neniu povis eniri Transvalon sen permesilo, kaj mi ne estis preta peti favoron de la permesila oficisto.
Mi tute ne sciis kion fari. Pro la prokrasto la farendaĵoj rapide kreskis, tiom ke ŝajnis al mi neeble, kiom ajn mi provus, trakti profesian kaj publikan laboron. Mi estis tute preta dungi eŭropan oficiston, sed mi ne estis certa, ĉu blankulo aŭ blankulino laborus por neblankulo kiel mi. Tamen mi decidis provi. Mi iris al tajpist-agento, kiun mi konis, kaj petis lin havigi al mi stenistinon. Estis knabinoj disponeblaj, kaj li promesis provi certigi la servojn de unu. Li renkontis skotan knabinon nomatan fraŭlino Dick, kiu ĵus venis freŝe el Skotlando. Ŝi ne kontraŭis gajni honestan vivrimedon, kie ajn disponebla, kaj ŝi bezonis laboron. Do la agento sendis ŝin al mi. Mi tuj ŝatis ŝin.
‘Ĉu vi ne ĝeniĝas servi sub baratano?’ mi demandis ŝin.
‘Tute ne,’ estis ŝia firma respondo.
‘Kiun salajron vi atendas?’
'Ĉu £17/10 estus tro multe?’
'Ne tro multe, se vi donos al mi la laboron, kiun mi volas de vi. Kiam vi povas komenci?’
‘Je ĉi tiu momento, se vi deziras.’
Mi estis tre kontenta kaj tuj komencis dikti leterojn al ŝi.
Baldaŭ ŝi fariĝis por mi pli filino aŭ fratino ol nura steno-tajpistino. Mi apenaŭ havis kialon trovi kulpon pri ŝia laboro. Ŝi ofte estis konfidita kun la administrado de financo sumiĝantaj al miloj da pundoj, kaj ŝi respondecis pri la kontlibroj. Ŝi gajnis mian kompletan konfidon, sed kio estis eble pli, ŝi konfidis al mi siajn plej internajn pensojn kaj sentojn. Ŝi serĉis mian konsilon en la fina elekto de sia edzo, kaj mi havis la privilegion fordoni ŝin en geedziĝo. Tuj kiam fraŭlino Dick fariĝis sinjorino Macdonald, ŝi devis forlasi min, sed eĉ post sia edziĝo ŝi nepre respondis kiam ajn pro laborpremo mi vokis ŝin.
Sed plentempa stenotajpisto nun necesis anstataŭ ŝi, kaj mi bonŝancis akiri alian knabinon. Ŝi estis fraŭlino Schlesin, prezentita al mi de sinjoro Kallenbach, kiun la leganto konos ĝustatempe. Ŝi estas nuntempe instruisto en unu el la mezlernejoj en Transvalo. Ŝi estis ĉirkaŭ dek sep, kiam ŝi venis al mi. Kelkaj el ŝiaj idiosinkrazioj estis foje tro por sinjoro Kallenbach kaj mi. Ŝi venis malpli por labori kiel stenotajpisto ol por akiri sperton. La kolor-antaŭjuĝado estis fremda al ŝia temperamento. Ŝin ŝajne ĝenis nek aĝo nek sperto. Ŝi ne hezitis eĉ insulte diri rekte al homo, tion kion ŝi pensas pri li. Ŝia impeto ofte metis min en malfacilaĵojn, sed ŝia malferma kaj senruza temperamento forigis ilin tuj kiam ili estis kreitaj. Mi ofte subskribis sen revizio leterojn tajpitaj de ŝi, ĉar mi konsideris ŝian anglan pli bona ol la mia, kaj havis la plej plenan fidon je ŝia lojaleco.
Ŝia ofero estis bonega. Por konsiderinda periodo ŝi ne prenis pli ol £6, kaj rifuzis iam ricevi pli ol £10 monate. Kiam mi instigis ŝin preni pli, ŝi riproĉis min kaj diris: 'Mi ne estas ĉi tie por ĉerpi salajron de vi. Mi estas ĉi tie ĉar mi ŝatas labori kun vi kaj mi ŝatas viajn idealojn.’
Ŝi havis iam okazon preni £40 de mi, sed ŝi insistis havi ĝin kiel prunto, kaj repagis la tutan sumon pasintjare. Ŝia kuraĝo egalis al ŝia ofero. Ŝi estas unu el la malmultaj virinoj kiujn mi havis la privilegion renkonti, kun karaktero tiel klara kiel kristalo kaj kuraĝo kiu hontigus militiston. Ŝi estas plenkreska virino nun. Mi ne konas ŝian menson tiel bone kiel kiam ŝi estis kun mi, sed mia kontakto kun ĉi tiu fraŭlino ĉiam estos por mi sankta rememoro. Mi do malverus al la vero, se mi ne dividus tion, kion mi scias pri ŝi.
Ŝi sciis nek nokton nek tagon dum laborado por afero. Ŝi riskis sian vivon por fari taskojn tute sola en la mallumo de la nokto, kaj kolere kontraŭis ajnan sugeston de eskorto. Miloj da fidelaj baratanoj turnis sin al ŝi por gvidado. Kiam dum la satjagrahaj tagoj preskaŭ ĉiu gvidanto estis en malliberejo, ŝi gvidis la movadon sole. Ŝi havis la administradon de miloj, grandegan kvanton da korespondado kaj la tagĵurnalon Indian Opinion en siaj manoj, sed ŝi neniam laciĝis.
Mi povus senfine skribi tiel pri fraŭlino Schlesin, sed mi finos ĉi tiun ĉapitron citante la takson de Gokhale pri ŝi. Gokhale konis ĉiujn miajn kunlaborantojn. Li estis kontenta pri multaj el ili, kaj ofte donis sian opinion pri ili. Li donis la unuan lokon al fraŭlino Schlesin inter ĉiuj baratanoj kaj eŭropaj kunlaborantoj. ‘Mi malofte renkontis la oferon, la purecon kaj la sentimon, kiujn mi vidis ĉe fraŭlino Schlesin,’ li diris. ‘Inter viaj kunlaborantoj, ŝi havas la unuan lokon laŭ mia takso.’
No comments:
New comments are not allowed.